Od najdawniejszych czasów ludzie starali się dostosować swoje otoczenie do własnych potrzeb i pragnień. W dążeniu do większego komfortu życia wymyślali nowe przedmioty, jednak nie wszystko dało się wykonać jedynie pracą rąk. Dlatego zaczęli konstruować proste narzędzia i urządzenia, które w znaczący sposób ułatwiały im codzienne czynności.
Już w czasach prehistorycznych człowiek potrafił wykonywać otwory w kamieniu, a nieco później opanował również podstawy hartowania metali. Choć dziś narzędzia używane wówczas wydają się nam niezwykle prymitywne, to właśnie one stanowiły fundament przyszłych wynalazków. Podobnie rzecz się miała z metodami obróbki materiałów przez skrawanie, które, choć znacznie się rozwinęły, bazują na tej samej podstawowej zasadzie.
Obróbka skrawaniem to proces technologiczny, podczas którego nadaje się przedmiotom określony kształt poprzez usuwanie fragmentów ich powierzchni. Najczęściej kojarzona jest ona z przetwarzaniem metali, jednak równie skutecznie wykorzystywana jest przy obróbce drewna oraz tworzyw sztucznych o właściwościach konstrukcyjnych. Bez tego rodzaju obróbki trudno byłoby sobie dziś wyobrazić produkcję części i elementów wykorzystywanych praktycznie we wszystkich branżach przemysłu – od motoryzacji po elektronikę.
Przez długie stulecia obróbka skrawaniem była czynnością wykonywaną ręcznie, wymagającą dużego nakładu pracy ludzkiej i użycia prostych narzędzi, takich jak dłuta czy pilniki. Przełom nastąpił na przełomie XVIII i XIX wieku, kiedy to pojawienie się silnika parowego umożliwiło napędzanie pierwszych obrabiarek mechanicznych. Kolejne dziesięciolecia XIX wieku przyniosły dalsze usprawnienia, a silniki elektryczne zaczęły stopniowo wypierać parowe, co pozwoliło na stworzenie bardziej precyzyjnych oraz wydajnych maszyn, takich jak tokarki czy frezarki.
Z biegiem czasu maszyny te ewoluowały, stając się coraz bardziej zaawansowane, choć nadal wymagały bezpośredniej obsługi człowieka. Dopiero połowa XX wieku przyniosła prawdziwą rewolucję – powstanie pierwszych obrabiarek sterowanych numerycznie (CNC). Dzięki szybkiemu rozwojowi technologii komputerowej oraz automatyki, maszyny te były systematycznie usprawniane, aż osiągnęły formę znaną nam współcześnie.
Technologia CNC (Computerized Numerical Control), czyli komputerowe sterowanie obrabiarkami numerycznymi, polega na zaprogramowaniu specjalnego mikrokomputera, który kontroluje cały proces obróbki. Operator maszyny wprowadza jedynie wymagane parametry, takie jak rodzaj materiału, rozmiary i kształt elementu, po czym maszyna samodzielnie realizuje zadanie. Rozwiązanie to gwarantuje ogromną dokładność, szybkość produkcji oraz wysoki poziom powtarzalności, czyniąc CNC technologią idealnie wpisującą się w wymagania współczesnego przemysłu XXI wieku.