Hans Christian Andersen urodził się w 1805 roku w duńskim mieście Odense. Przyszedł na świat w ubogiej rodzinie szewca i praczki. Jego ojciec Jan rozbudzał w nim zainteresowania literaturą i teatrem, a także budował dla niego teatrzyk kukiełkowy. Po śmierci ojca w 1814 roku, wychowaniem Hansa zajęła się matka i babcia, która pracowała w ogrodzie szpitala i rozbudziła jego fantazję.
Ze względu na brak pieniędzy Hans opuścił szkołę i w wieku 12 lat zdobywał doświadczenie jako czeladnik w warsztacie sukienniczym. Marzył o teatrze i wyjeździe z Odense, co udało mu się w 1819 roku, kiedy to wyruszył do Kopenhagi, by tam szukać pracy. Jego początki w stolicy były trudne, ale zwrócił na siebie uwagę dyrektora konserwatorium muzycznego, który przyjął go na lekcje śpiewu i udzielił wsparcia. Zarabiał na życie dorywczymi pracami i kontynuował swoją naukę.
W kolejnych latach Andersen rozpoczął karierę pisarską i stał się jednym z największych pisarzy w historii Danii, tworząc m.in. takie baśnie jak „Brzydkie kaczątko” i „Dziewczynka z zapałkami”.
Zmarł w 1875 roku w Rolighed (k. Kopenhagi).